Okee eindelijk, het is me gelukt :) ik heb een laptop met internet! Er is onderhand alweer een week voorbij en wat is er veel gebeurd. De afgelopen week zijn Alma en ik voornamelijk ingewerkt op de verschillende afdelingen en hebben we een goed beeld gekregen van wat er allemaal gebeurd in dit centrum. De werkzaamheden bestaan voornamelijk uit het verzorgen van de wezen, doen van observaties bij integratiegroepen en meelopen met de dierenarts. Over deze werkzaamheden zal meer toegelicht worden in de volgende blog, we gaan nu eerst eens wat meer vertellen over wat spannende interacties met wilde dieren in het centrum.

Ons vrijwilligers verblijf zit achterin het centrum en om ’s avonds even lekker te kunnen bloggen en internetten moeten we naar the office lopen die voorin het centrum ligt. Het wordt hier al rond 7-8 uur donker dus we lopen vaak in het donker door het centrum. Dit is erg spannend! Het zijn allemaal smalle zandpaden tussen de bomen en kleine houten bruggetjes over de riviertjes. Je loopt daar dus in het pikkedonker met een hoofdlamp op terwijl je weet dat er hyena’s, bushpigs en grote mannetjes bavianen rondlopen. Een van de eerste keren waren we in the office doorgegaan tot een uur of 11. Net toen we besloten terug te gaan hoorden we buiten vreemde geluiden die van hyena’s konden zijn. Om te kijken wat het was schenen we met onze koplampen naar buiten en we zagen allemaal reflecterende ogen in de bosjes.... so we were really spooked! We zijn toen snel naar de gards toegelopen of een van hun met ons mee kon lopen. De gards liepen gewoon langs de bosjes waar wij de reflecterende ogen hadden gezien, wij er toch ook maar achteraan lopen en toen zagen we de reflecterende ogen weer. Alleen nu zagen we dat het gewoon duikers waren. Al die spanning dus voor niets...

Het lopen door het centrum zorgt voor spannende situaties, met name ’s nachts maar ook overdag kun je behoorlijk schrikken. Alma en ik waren een keer samen browse gaan plukken voor de baby duikers en we liepen steeds verder het bos in op zoek naar de lekkerste hapjes voor onze schatjes. Opeens hoorden we vrij dichtbij allemaal geritsel en zagen we de takken bewegen, wat het ook was het moest vrij groot zijn! Alma maakte een geluid zodat het dier wist dat wij er waren en weg zou gaan. Als het antilopen waren geweest zouden zij stil blijven staan of wegrennen. Maar dat gebeurde niet, integendeel zelfs, het kwam onze kant op! We zijn toen maar snel weggelopen. Later die dag hoorden we van andere vrijwilligers dat zij hyena’s bij de rivier hadden gezien. Het zou goed kunnen dat Alma en ik ook op deze jongens gestuit waren, maar het hadden ook bavianen, bushpigs of een krokodil kunnen zijn. Zo hebben we aardig wat van deze avonturen, een keer moest ik alleen browse halen en ik pakte een tak beet en toen ik hem wilde afknippen zag ik dat ik mijn hand echt net naast een grote bruine spin had geplaatst, schrik! Niet veel verderop hoorde ik geritsel in de bosjes naast het porcupine verblijf waar wilde bavianen vaak voer komen jatten. Ik liep langs de bosjes en zag ineens 2 grote bavianen mannen zitten. We keken elkaar even aan en het was goed. De mannen aten lekker door (van het gejatte voer) en ik vervolgde mijn weg op zoek naar browse.

Ook wordt er gezegd dat als je bushpigs tegenkomt je uit moet kijken, omdat zij groot zijn en aggressief kunnen zijn. Vorige week tijdens een observatie dienst met Astrid (zij onderzoekt een vervet monkey groep of zij geschikt zijn om in januari vrij gelaten te worden) hoorden wij geritsel achter ons en daar stond House de bushpig die zijn naam te danken heeft aan zijn enorme omvang. Gelukkig voor ons lijkt deze bushpig eerder een beetje gestoord te zijn dan agressief. De bushpigs zie je namelijk vooral in de schemering, maar House is juist overdag in het bos te vinden op zoek naar lekkere hapjes. Daarnaast heeft hij het meestal pas laat door dat er mensen bij hem in de buurt zijn. Hij schrikt zich dan een ongeluk, rent als een dolle weg en een paar meter verder op staat hij ineens stil begint weer te eten en komt rustig teruggelopen. Vervolgens ziet hij diezelfde mensen weer te laat en schrikt zich opnieuw een ongeluk. Onze House is dus eigenlijk eerder een grote, maar bange lieverd.

Dit zijn onze eerste spannende momenten geweest met de wilde dieren die ronddwalen in het wildlife centrum en wij weten wel zeker dat er nog veel meer van deze momenten zullen volgen. Lauri hoopt er stiekem toch ook wel op een glimp op te vangen van de hyena’s, maar of ze daar op het moment zelf blij mee zal zijn... in het donker oog in oog staan met een hyena..